Λάζαρος Ρήγος
Στη συνείδηση πολλών, η απλή πεζοπορία (hiking) και οι πεζοπορικές διασχίσεις (trekking) είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα! Παπουτσάκι sneaker, ρουχαλάκι από τη ντουλάπα και κάτι τις στο σακιδιάκι, μην πεινάσουμε στο μεταξύ! Όμως το hiking απέχει παρασάγγας από το trekking, μια και το δεύτερο απαιτεί τεχνικές ικανότητες (skills), φυσική αντοχή (endurance), εμπειρία (experience) και εξειδικευμένο εξοπλισμό (gear).
Hiking είναι η απλή, ασφαλής (μονοπάτια) και ολιγόωρη πεζοπορία στη φύση, κάτω από ελεγχόμενες εδαφολογικές και καιρικές συνθήκες.
Trekking είναι η πολυήμερη πεζοπορική διάσχιση μεγάλων και ακατοίκητων φυσικών εκτάσεων, συνήθως ορεινών, εντός ή εκτός μονοπατιών, από ανθρώπους με ικανότητες κίνησης σε τεχνικά πεδία και εξοπλισμό επιβίωσης για μεγάλο χρονικό διάστημα, χωρίς εξωτερική υποστήριξη. Με λίγα λόγια, στο trekking θα βρεθείς αντιμέτωπος με κάθε είδους εδαφολογική αντιξοότητα, ακραίες καιρικές συνθήκες, πείνα, δίψα, κρύο και σκοτάδι, όταν στο hiking το μόνο που σε απασχολεί, είναι μη σε πιάσει καμιά βροχή ή μη σκοτεινιάσει μέχρι να γυρίσεις στο αυτοκίνητο ή και την ταβέρνα.
Στο βίντεο που κοινοποιώ, καραβάνια πεζοπόρων -πείτε τους hikers καλύτερα για να είμαστε πιο ξεκάθαροι- διασχίζουν ένα ορεινό πέρασμα 5500 μέτρων στα Ιμαλάια (το Cho La στην περιοχή του Everest/Khumbu).
Οι άνθρωποι αυτοί και οι οδηγοί των γκρουπ τους, πιάστηκαν "αδιάβαστοι" από την ξαφνική αλλαγή του καιρού, ασυνήθιστη για αυτήν την εποχή εκεί, και έχουν δημιουργήσει μποτιλιάρισμα στο μονοπάτι, προσπαθώντας να περάσουν με ασφάλεια μια απλή κατηφόρα!
Γιατί? Μα γιατί ούτε παπούτσια κατάλληλα φορούν, ούτε και κάποιο πρόσθετο εργαλείο (spikes) τυχαίνει να έχουν μαζί τους. Αν σε αυτά προσθέσουμε πως ούτε και προηγούμενη εμπειρία υπάρχει, τότε το σκηνικό δένει απόλυτα! Στο μυαλό όλων μας νομίζω, κοιτώντας αυτήν την εικόνα έρχονται οι αντίστοιχες ουρές "ορειβατών" προς την κορυφή του Έβερεστ.
Το 2014, σε μια παρόμοια ξαφνική -πολύ βίαιη όμως- αλλαγή του καιρού στην επίσης δημοφιλή πεζοπορική περιοχή του Annapurna, 43 ζωές, οι μισοί ήταν πεζοπόροι, χάθηκαν μέσα στη χιονοθύελλα και πολύ περισσότεροι (400) διασώθηκαν, χάρη στην αυτοθυσία ντόπιων αλλά και οδηγών των γκρουπ, γιατί όλοι τους ήταν απροετοίμαστοι για σκληρές καιρικές συνθήκες.
Να σημειωθεί πως το χιόνι που έπεσε σε διάστημα μισής μέρας ήταν 180 εκατοστά. Οι άτυχοι αυτοί hikers, φόραγαν ένα μισοάδειο σακίδιο μόνο στην πλάτη και όλα τα υπόλοιπα τα είχαν αφήσει στους οδηγούς τους ή ακόμα καλύτερα, στην τύχη, γιατί στη συλλογιστική του hiker δεν υπάρχει πουθενά η παράμετρος της έκτακτης ανάγκης!
H αποξένωση του σημερινού ανθρώπου από τη φύση, εκφράζεται όσο πιο απόλυτα γίνεται, μέσα από την αντιδιαστολή της τεχνολογίας και του ναρκισισμού (μπαταρία να έχει το κινητό για selfies στο Instagram).
O δυτικός άνθρωπος του 21ου αιώνα, πηγαίνει στη φύση σαν επισκέπτης μουσείου και αν ξεφύγει από το διάδρομο με τα εκθέματα, μπορεί και να μην επιστρέψει πίσω ζωντανός.
